مرکز پژوهشی هند، گونه های جدید موز برای سال ۲۰۲۵ توسعه می‌دهد

مرکز تحقیقاتی ملی موز (NRCB) وابسته به ICAR در ایالت تامیل نادو در حال توسعه دو گونه جدید موز با عملکرد بالا و مقاوم به اقلیم است که انتظار می‌رود اواخر ۲۰۲۵ یا اوایل ۲۰۲۶ عرضه شوند.

دکتر آر. سلوراجان، مدیر NRCB گفت که این مؤسسه ۵۲۰ رقم موز گردآوری‌شده از سراسر هند را حفظ و صیانت کرده و یکی از بزرگ‌ترین بانک‌های ژنی موز را تشکیل داده است. او گفت: «ما از ۵۲۰ رقم محافظت می‌کنیم و به کشاورزان در مناطق مختلف، از جمله ایالت‌های شمال‌شرقی، برای کشت بیشتر کمک می‌کنیم.»

NRCB در طول ۳۲ سال گذشته هشت رقم توسعه داده است، از جمله «اودهیام» (از نوع Pisang Awak)، «کاوری وامان»، «کاوری کانچان» و «کاوری سوگندهن». سلوراجان افزود: «رقم کاوری کانچان ما یک نوع دسر از نندرَن است که به صورت خام هم قابل خوردن است و جایگزین مناسبی برای نندرَن مشهور کرالا محسوب می‌شود.»

دو گزینش جدید در مراحل آزمایش میدانی هستند. او توضیح داد: «گزینش ۱۶ که شبیه روبوستا است اما با گوشت نارنجی‌رنگ، تا ۱۰ روز تازه می‌ماند و عملکرد بالایی دارد. این رقم را بین ۲۵۰ کشاورز در سراسر تامیل نادو توزیع کرده‌ایم.» او افزود: «گزینش ۱۹ به ۱۵۰ کشاورز داده شده است. پس از سه سال آزمایش و دریافت بازخورد کشاورزان، هر دو تا پایان ۲۰۲۵ یا اوایل ۲۰۲۶ عرضه خواهند شد.»

فراتر از اصلاح و پرورش، NRCB فناوری را به ۲۵۰ کارآفرین در سراسر هند منتقل کرده است. سلوراجان گفت: «بسیاری به کارآفرینان موفقی تبدیل شده‌اند با گردش مالی از ۱۰ لاک روپیه (۱۲ هزار دلار) تا ۱۰ کرور روپیه (۱.۲ میلیون دلار). در جشنواره کسب‌وکارهای کشاورزی ۲۰۲۵، ۴۵ محصول با ارزش افزوده مانند پودر موز، چیپس کم‌چرب، آب ساقه و شکر موز را به نمایش گذاشتیم.»

NRCB همچنین فناوری تعلیق سلولی‌ای را به ثبت رسانده که امکان تکثیر در مقیاس بزرگ را فراهم می‌کند. سلوراجان اظهار داشت: «از ۱ میلی‌لیتر تعلیق سلولی می‌توانیم نزدیک به ۴ لاک بوته تولید کنیم. از یک سلول یک بافت، از یک بافت یک گیاه به‌دست می‌آید. ما نخستین نهادی در جهان هستیم که این روش را توسعه داده و ثبت اختراع کرده‌ایم. سه کارآفرین هم‌اکنون از آن استفاده می‌کنند و سالانه از این طریق ۱ لاک بوته تولید می‌کنیم.»

این مؤسسه بیش از ۱۵۰ مرکز کشت‌بافت در هند را گواهی می‌کند و نهال‌های کِشت‌بافتی رایگان را میان جوامع بومی در تامیل نادو و کشاورزان در شمال‌شرق توزیع می‌کند. ارقام بومی مانند «مَتّی»، «ویروپاکشی» و «سیروملای» حفظ شده‌اند، در حالی که رقم «پوپولو» برای تولید چیپس موز معرفی شده است. NRCB همچنین دستگاهی برای استخراج آب از ساقه‌های موز توسعه داده که کاربردی مشابه آب نیشکر دارد.

سلوراجان افزود: «بیش از ۲۰ لاک نفر از وب‌سایت ما برای آموزش بازدید کرده‌اند. هر سال ۱۰ هزار نفر را آموزش می‌دهیم، از جمله افرادی از ناگالند، مادیا پرادش و کرالا.»

یادداشت:

  • لاک (lakh) معادل ۱۰۰ هزار و کرور (crore) معادل ۱۰ میلیون است.

منبع: dtnext

مطالب مرتبط