بخش موز پاکستان زیر فشار اقلیم و موانع صادراتی
بخش موز پاکستان زیر فشار اقلیم و موانع صادراتی
به‌گزارش ۲۰۲۴ شرکت توسعه و صادرات باغبانی پاکستان (PHDEC)، صنعت موز در پاکستان عمدتاً در استان سند متمرکز است که ۹۳ درصد از سطح زیر کشت و ۸۳ درصد از تولید ملی را به خود اختصاص می‌دهد.
تولید هرچه بیشتر تحت تأثیر تغییرپذیری اقلیمی قرار می‌گیرد. افزایش دما، بارندگی‌های نامنظم و رویدادهای حدی آب‌وهوایی موجب اختلال در عملکرد شده‌اند. سیلاب‌های سال ۲۰۲۲ بیش از ۲۰ درصد از تولید موز در سند را آسیب زد و زیان‌های سنگینی به کشاورزان وارد کرد. کمبود آب و خشکسالی‌های مکرر همچنان ظرفیت تولید را محدود می‌کند.
غلبه واریته کاوندیش که به‌طور گسترده به‌دلیل جذابیت تجاری کشت می‌شود، یکنواختی ژنتیکی ایجاد کرده و باغ‌ها را به‌شدت در برابر بیماری‌های قارچی آسیب‌پذیر گذاشته است. بیماری خط سیاه برگ (Black Leaf Streak) و پاناما که در شرایط آب‌وهوایی در حال تغییر رونق می‌گیرند، فتوسنتز و بهره‌وری کل را کاهش می‌دهند. دماهای بالا همچنین موجب اختلالات فیزیولوژیک مانند سرمازدگی و آفتاب‌سوختگی می‌شوند که به مشکلات کیفی منجر شده و دسترسی به بازارهای صادراتی را محدود می‌کند.
با اینکه پتانسیل تولید موز پاکستان از ۶۰۰ هزار تن متریک فراتر می‌رود، صادرات در سال ۲۰۲۳ حدود ۵۰ هزار تن بود. این فاصله منعکس‌کننده تلفات پس از برداشت و زیرساخت محدود در زمینه سردخانه، بسته‌بندی و لجستیک است. تولیدکنندگان رقیب مانند فیلیپین و اکوادور در توسعه زنجیره تأمین سرمایه‌گذاری کرده‌اند و همین امر به آن‌ها امکان داده جایگاه‌های قوی‌تری در تجارت جهانی موز به دست آورند.
برای رفع این خلأها، PHDEC یک طرح پایلوت برای توزیع کیسه‌های خوشه موز بین کشاورزان حیدرآباد و ٹھٹه آغاز کرده است. این کیسه‌ها برای بهبود ظاهر میوه و قابلیت بازاریابی آن طراحی شده‌اند. عمران بهوتو، یکی از کشاورزان شرکت‌کننده، گفت: «این کیسه‌های خوشه امسال تفاوت زیادی ایجاد کرد. موزهای من بهتر به نظر می‌رسید و توانستم در مندی محلی قیمت بالاتری بگیرم.»
کارشناسان خواستار به‌کارگیری گسترده‌تر روش‌های کشاورزی مقاوم به اقلیم هستند، از جمله معرفی ارقام مقاوم به بیماری، گسترش استفاده از آبیاری قطره‌ای و آموزش برای کشاورزان. سرمایه‌گذاری در شبکه‌های سردخانه و مراکز تسهیل صادرات، به‌ویژه در مناطق تولیدی کلیدی مانند تندو الهیار و ماتیاری، برای کاهش تلفات و بهبود رقابت‌پذیری ضروری دانسته می‌شود.
موز همچنان یک منبع مقرون‌به‌صرفه پتاسیم، ریزمغذی‌ها و انرژی برای جوامع کم‌درآمد است. برای کشاورزان، راهبردهای تاب‌آوری ضروری است تا ضمن حفاظت از معیشت‌ها، دسترسی به عرضه باثبات غذا تضمین شود.
این بخش در دوره‌ای حساس قرار دارد که در آن اقدامات سازگاری، توسعه زیرساخت و حمایت یکپارچه از کشاورزان تعیین خواهد کرد که آیا بیش‌ازپیش کوچک می‌شود یا نقش خود را در بازارهای صادراتی منطقه‌ای گسترش می‌دهد. مداخلات سیاستی، بیمه محصولات و همکاری با بخش خصوصی، کلید تداوم تولید و حفظ سهم این صنعت در امنیت تغذیه‌ای کشور تلقی می‌شود.
منبع: بیزنس رکوردر
