کلمبیا، بازاری نوظهور در آمریکای لاتین
کلمبیا با ۵۲ میلیون نفر جمعیت، دومین کشور پرجمعیت آمریکای لاتین است و پس از برزیل قرار دارد. این کشور با مساحت ۱.۱۴۱ میلیون کیلومتر مربع، چهارمین کشور بزرگ منطقه و پس از اکوادور دومین کشور از نظر تراکم جمعیت است.
کلمبیا ویژگیهای خاصی دارد. با وجود اینکه پایدارترین دموکراسی در آمریکای لاتین محسوب میشود، این کشور به مدت ۵۰ سال درگیر منازعات با گروههای مسلح بود. با این حال، در سالهای اخیر چشمانداز تغییر کرده است؛ به دلیل مبارزهی مستقیم با این گروهها و روند پایدار گشایش اقتصادی.
موقعیت کلمبیا در منطقهای بینگرمسیری، تابش زیاد نور و دمای متوسط بالا در طول سال را تضمین میکند. همچنین، این کشور یکی از پایینترین سطوح تنش آبی در منطقه را دارد. این شرایط به کلمبیا اجازه میدهد تا در طول سال به فعالیتهای کشاورزی ادامه دهد و از فرصتهای تولید در سایر کشورها بهرهبرداری کند.
علاوه بر این، به دلیل کوهستانی بودن کشور، کلمبیا دارای طبقات حرارتی مختلفی است که به آن امکان میدهد انواع مختلفی از محصولات را تولید کند. تولید میوه به ویژه در مناطق آند و آمازون اهمیت زیادی دارد و در منطقه کارائیب نیز به میزان کمتری رخ میدهد و تولیدات حاشیهای در مناطق اقیانوس آرام و اورینوکو دیده میشود.
بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، بیش از ۵۰ درصد از زمینهای دارای پتانسیل کشاورزی در کلمبیا هنوز مورد بهرهبرداری قرار نگرفته است، بنابراین ظرفیت گسترش این بخش همچنان بسیار مهم است.
اتصالپذیری نیز عامل مهمی در رقابتپذیری است، چه از طریق هوایی و چه از طریق دریایی. موقعیت جغرافیایی کلمبیا به آن دسترسی خوبی به بازارهای نیمکره شمالی میدهد: کشتیها میتوانند طی پنج روز به ایالات متحده یا طی ۱۲ روز به هلند برسند. بنادر اصلی ارتباطی این کشور، کارتاخنا و بارانکیلا هستند که به دریای کارائیب/اقیانوس اطلس دسترسی دارند؛ اما این کشور همچنین دارای بنادری در اقیانوس آرام است.
کلمبیا در حال تبدیل شدن به یکی از تأمینکنندگان اصلی میوهها و سبزیجات در جهان در سالهای آینده است و دسترسی خوبی به بازارهایی با نیازهای کیفی بالا دارد. برآورد میشود بازار میوه و سبزیجات تازه در سال ۲۰۲۴ به اندازه ۶.۴ میلیارد دلار باشد و پیشبینی میشود طی پنج سال آینده با نرخ ۴.۹ درصد در سال رشد کند.
تولیدات داخلی با حمایت قوی دولت تحریک میشود و ابتکارات مختلفی نه تنها برای افزایش تولید، بلکه بهبود کیفیت زندگی و درآمد کشاورزان کلمبیایی را هدف قرار داده است. همچنین، نهادهای تخصصی وجود دارند که در زمینههای بهداشت و ایمنی، تحقیق و توسعه، مدیریت تولید و تأمین مالی، حمایتهایی ارائه میدهند.
یک نکته جالب این است که بیش از ۴۰۰ میوه بومی خوراکی در این کشور شناسایی شده است، که کلمبیا را از نظر تنوع زیستی میوهها در هر کیلومتر مربع به رتبه اول جهان میرساند. با این حال، بسیاری از این میوهها کمتر شناخته شدهاند یا در مقیاس تجاری مورد بهرهبرداری قرار نمیگیرند.
از محصولات این کشور میتوان به موز، انبه، آناناس، پاپایا، توتفرنگی و آووکادو اشاره کرد. بدون شک، محصول اصلی این منطقه موز است که به دلیل تولید صادراتی بالا و شبکه گسترده توزیع از اهمیت ویژهای برخوردار است. کلمبیا پنجمین صادرکننده بزرگ موز در جهان است و بیش از ۹۰ درصد از تولید خود را صادر میکند. از این میزان، بیش از نیمی به اروپا و ایالات متحده صادر میشود. همچنین کلمبیا یکی از بزرگترین تأمینکنندگان آووکادو در جهان است و در میان ۵ صادرکننده برتر قرار دارد.
علاوه بر این، مصرف میوه در کشور به دلیل افزایش توجه به تغذیه سالم در میان مصرفکنندگان در حال افزایش است. این تقاضای رو به رشد برای محصولات تازه باعث افزایش واردات شده است، به طوری که این واردات با نرخی بالاتر از نرخ جهانی رشد کرده است. این افزایش واردات به شدت توسط زنجیرههای خردهفروشی که در سراسر کشور گسترش یافتهاند، حمایت میشود.
از جمله میوههایی که بیشترین واردات را به کشور دارند، میتوان به سیب و گلابی تازه، انگور، انبه و منگوستین اشاره کرد. به عنوان یک بازار وارداتی، کلمبیا برای کشورهای آمریکای لاتین از اهمیت ویژهای برخوردار است. در مورد سیب، کلمبیا عمدتاً از شیلی و مقداری نیز از برزیل خرید میکند. این میوه به مراتب بیشترین مصرف را در میان میوههای وارداتی دارد.
همچنین، این کشور گلابی را عمدتاً از شیلی و تا حد کمتری از آرژانتین خریداری میکند. در مورد انگور، تأمینکنندگان اصلی پرو و شیلی هستند و پس از آن آرژانتین و اکوادور قرار دارند. در زمینه مرکبات، کلمبیا عمدتاً نارنگی را از پرو و شیلی (و گاه از اروگوئه) خریداری میکند، زیرا نارنگیهای داخلی از کیفیت خوبی برخوردار نیستند.
نوشتهی کارولینا دی فرانچسکو
منبع: fresh fruit portal