روش تهیه سرکه موز

می‌دانم، به نظر ترکیبی با طعم عجیب می‌آید. موز ترش؟ چییی؟ اما جواب می‌دهد و خوشمزه است. این دستور، روشی بسیار در دسترس برای تولید سرکه است، در حالی که “ضایعات” را به چیزی مفید و خوشمزه تبدیل می‌کند.

سرکه چیست؟

اول، بیایید نگاهی سریع به چیستی سرکه بیندازیم. کلمه سرکه از لاتین vinum acer می‌آید – به معنای واقعی کلمه “شراب ترش”. الکل توسط خانواده بزرگی از باکتری‌ها به نام باکتری‌های اسید استیک (AAB) تخمیر می‌شود که اتانول را به اسید استیک تبدیل می‌کنند. این موجودات کوچک همه جا هستند – در هوا و روی سطح اکثر موجودات زنده از جمله من، شما و همانطور که مشخص است، موز! AAB هوازی هستند، به این معنی که برای انجام کار خود به هوا (اکسیژن) نیاز دارند، برخلاف باکتری‌های اسید لاکتیک (بازیگران اصلی در تخمیرهای اسید لاکتیک، مانند کیمچی و کلم ترش) که بی‌هوازی هستند.

سرکه

در اینجا توضیحی در مورد نحوه تهیه سرکه موز آمده است:

برو بیرون و موزها را برداشت کن، یا شاید قبلاً این کار را انجام داده‌ای و موزهای رسیده زیادی داری… پس بعدی

با ماده اصلی و تنها ما: موز، حتی نیازی به پوست کندن آنها نداریم. می‌توانید همه آنها را له کنید، با پوست و همه چیز، و آنها را در یک سطل بیندازید. زیبا. این فرآیند زمانی بهترین عملکرد را دارد که آنها بسیار رسیده باشند. ما در مورد موزهای نشت‌دار، له شده و سیاه صحبت می‌کنیم. موزهایی که هیچ کس نمی‌خواهد بخورد، که برای مدت طولانی در ظرف میوه می‌مانند، در نهایت توسط بازنده سنگ، کاغذ، قیچی برداشته می‌شوند و با بازوی بیش از حد دراز و چهره‌ای درهم کشیده بیرون انداخته می‌شوند… بله. اینها موزهایی هستند که سرکه عالی می‌سازند. ضایعات؟ نه، بلکه منبعی در جای اشتباه. از مزرعه تا سفره است، نه از مزرعه تا سطل زباله.

بعد از اینکه همه آنها را له کردید و در یک ظرف بزرگ قرار دادید (ما از یک سطل ۵ گالنی استفاده می‌کنیم، اما می‌توانید از هر ظرف به اندازه کافی بزرگ استفاده کنید)، تنها کاری که باید انجام دهید این است که آن را رها کنید و منتظر بمانید تا باکتری‌های اسید استیک شروع به تبدیل الکل به اسید استیک کنند. مدت زمانی که این کار طول می‌کشد بسته به شرایط شما و وضعیت موزهای شما متفاوت است، اما چیزی بین ۱ تا ۳ ماه است. به یاد داشته باشید که AAB اکسیژن را دوست دارد، بنابراین نگه داشتن یک درب قابل تنفس در بالای سرکه، مانند پارچه ململ، به سرعت بخشیدن به روند کمک می‌کند. می‌توانید یک پمپ هوا و سنگ هوا (مانند آنچه در آکواریوم استفاده می‌کنید) وصل کنید تا هوا را به داخل سرکه پمپ کرده و پخش کند. این کار باید زمان تخمیر را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

[نکته: می‌توانید یک میخ را در نزدیکی پایین سطل بکوبید. میخ را تا زمانی که تخمیر تمام شود بگذارید بماند. پس از آماده شدن سرکه، می‌توانید میخ را بردارید و تمام مایع ته سطل تخلیه می‌شود.]

هنگام باز کردن سرکه موز برای اولین بار، کمی شوکه خواهید شد زیرا چیزی که به نظر می‌رسد یک کلان شهر بزرگ از کپک است که روی تمام موزهای سیاه شما رشد می‌کند را می‌بینید. ناامید نشوید. علیرغم هر چیزی که در مورد میوه‌های فاسد به شما آموخته‌اند، این چیز بدی نیست. به طور کلی، کپک‌های رنگ روشن (صورتی، زرد، سبز و غیره) مواردی هستند که باید مراقب آنها باشید. یک ظرف دیگر و یک الک بردارید و هر مایعی که دارید را از طریق الک داخل این ظرف دوم بریزید.

سپس، آن موزهای کپک زده را در دستان خود بگیرید و با تمام قدرت فشار دهید. بروید داخل! نترسید! محکم‌تر فشار دهید، تمام آن آبمیوه‌های دوست‌داشتنی را بیرون بیاورید و مواد جامد را دور بریزید.

فشردن تمام شد؟ خوب. وقت اولین تست طعم شماست. اگر سرکه خیلی شیرین است و به اندازه کافی ترش نیست، احتمالاً به زمان بیشتری نیاز دارد. اگر اینطور است، می‌توانید کمی شکر اضافه کنید – این کار به مخمر موجود اجازه می‌دهد تا اتانول بیشتری را برای دوستان AAB ما تبدیل کند تا به اسید استیک بیشتری متابولیزه شوند. گزینه دیگر اضافه کردن کمی سرکه از یک بچ قبلی است (به این کار در اصطلاح تخمیر backslopping می‌گویند). اگر بچ قبلی ندارید، می‌توانید از سرکه خریداری شده از فروشگاه استفاده کنید – سرکه سفید شرط خوبی است زیرا طعم خنثی دارد که با طعم موز تداخل نخواهد داشت. هر هفته یا بیشتر بررسی کنید تا سرکه شما به سطح اسیدیته دلخواه برسد.

اکنون می‌توانید سرکه خود را بطری کنید و آنها را کهنه کنید. این مرحله اختیاری است و طعم سرکه را بهبود می‌بخشد. ما از بطری‌های شیشه‌ای که از مزرعه بازیافت می‌کنیم استفاده می‌کنیم. مهم است که از یک بطری در بسته استفاده کنید و آن را تا حد امکان پر کنید. اگر AAB در معرض اکسیژن قرار گیرد، می‌تواند شروع به تجزیه اسید استیک شما به دی اکسید کربن و آب کند.

به همین سادگی است دوستان! این یک راه عالی برای استفاده از تمام آن موزهای قدیمی است.

از سرکه خانگی تازه مزرعه خود لذت ببرید! این کار را می‌توان با انواع میوه‌هایی که بیش از حد در مزرعه دارید انجام داد!

منبع: ranchomastatal

نکته:

دمای مناسب برای تهیه و نگهداری سرکه موز نیز بسیار اهمیت دارد، زیرا فرآیند تخمیر سرکه موز مشابه سرکه سیب است. در ادامه دماهای مناسب برای مراحل مختلف تهیه و نگهداری سرکه موز توضیح داده شده است:

1. دمای مناسب برای تهیه سرکه موز

• مرحله تخمیر اولیه (تبدیل شکر به الکل):
  در این مرحله، مخمرها شکر موجود در موز را به الکل تبدیل می‌کنند. دمای مناسب برای این فرآیند بین 20 تا 28 درجه سانتی‌گراد است.
  • دمای پایین‌تر از 18 درجه می‌تواند تخمیر را کند کند.
  • دمای بالاتر از 30 درجه ممکن است مخمرها را از بین ببرد یا باعث ایجاد طعم نامطلوب شود.
• مرحله تخمیر ثانویه (تبدیل الکل به سرکه):
  این مرحله توسط باکتری‌های اسید استیک (Acetobacter) انجام می‌شود که الکل تولیدشده را به اسید استیک (سرکه) تبدیل می‌کنند. دمای مناسب در این مرحله 22 تا 30 درجه سانتی‌گراد است.
  • دمای ایده‌آل برای رشد و فعالیت باکتری‌های اسید استیک معمولاً 25 درجه سانتی‌گراد است.
  • دمای کمتر از 20 درجه ممکن است زمان تخمیر را بسیار طولانی کند.

2. مدت زمان تخمیر سرکه موز

• تخمیر اولیه معمولاً 7 تا 10 روز طول می‌کشد.
• تخمیر ثانویه (تبدیل الکل به سرکه) ممکن است 3 تا 6 هفته زمان ببرد، بسته به دما و شرایط محیطی.

3. دمای مناسب برای نگهداری سرکه موز

پس از اتمام فرآیند تخمیر و صاف کردن سرکه موز، باید آن را در محیطی خنک و دور از نور مستقیم نگهداری کنید:

• دمای مناسب برای نگهداری سرکه موز 10 تا 15 درجه سانتی‌گراد است.
• اگر می‌خواهید سرکه موز را برای مدت طولانی‌تر نگه دارید، بهتر است آن را در یخچال، در دمای حدود 4 درجه سانتی‌گراد ذخیره کنید.

4. نکات مهم برای تهیه و نگهداری سرکه موز

• موز باید کاملاً رسیده باشد تا شکر کافی برای تخمیر فراهم شود.
• ظرف تخمیر باید در محیطی با دمای پایدار قرار داده شود (نه در نزدیکی منابع گرمایی یا سرمایی).
• از تماس سرکه موز با نور مستقیم خورشید خودداری کنید، چون ممکن است خواص و طعم آن تغییر کند.
• مانند سایر انواع سرکه، اگر کپک یا بوی نامطبوع ایجاد شد، نشان‌دهنده خراب شدن سرکه است.