کوددهی و تغذیه موز

مقدار کوددهی به حاصل‌خیزی خاک و مقدار کود آلی که به محصول داده می‌شود، بستگی دارد. برای یک محصول خوب، ۴۰-۵۰ تن در هکتار کود دامی کاملاً پوسیده به خاک اضافه می‌شود.
دوز کود توصیه‌شده برای عملکرد بهینه به شرح زیر است:

Urea (اوره) SSP (سوپرفسفات ساده) MOP (موریات پتاسیم)    (منبع: NRC Banana)
مقدار کود برای موز کشت بافت به صورت زیر ارائه شده است:

کمبودهای تغذیه‌ای:

نیتروژن (Nitrogen)

برگ‌ها در هر سنی به رنگ سبز کم‌رنگ درمی‌آیند.
رگبرگ‌ها، دمبرگ‌ها و غلاف‌ها به رنگ قرمز مایل به صورتی تغییر می‌کنند و ظاهر گل‌گلی پیدا می‌کنند.
رشد ضعیف ریشه باعث بروز این علائم می‌شود.
وزن خوشه و کیفیت میوه تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
کنترل: استفاده از اوره (300 گرم/گیاه) و سپس آبیاری توصیه می‌شود.

فسفر (Phosphorus)

رشد گیاه متوقف می‌شود و توسعه ریشه ضعیف است.
برگ‌های قدیمی کلروز حاشیه‌ای دندانه‌دار نشان می‌دهند، برگ‌ها پیچ خورده و دمبرگ‌ها شکسته و رنگ برگ‌های جوان آبی مایل به سبز می‌شود.
کنترل: استفاده از DAP (50 گرم/گیاه) و سپس آبیاری توصیه می‌شود.

پتاسیم (Potassium)

علائم کمبود شامل رنگ زرد نارنجی برگ‌های قدیمی، سوختگی در حاشیه، کاهش سطح کل برگ و خمیدگی رگبرگ‌ها است.
خفگی برگ‌ها باعث تأخیر در شروع گلدهی و کاهش عملکرد و کیفیت می‌شود.
کنترل: اسپری محلول سولفات پتاسیم (1%) روی برگ‌ها توصیه می‌شود.

کلسیم (Calcium)

علائم کمبود شامل تغییر شکل یا نبود لایه برگ، نکروز حاشیه‌ای و ضخیم شدن رگ‌ها است.
کنترل: استفاده از آهک (50 گرم/گیاه) و سپس آبیاری توصیه می‌شود.

منیزیم (Magnesium)

تغییر رنگ زرد در وسط برگ و رگبرگ میانی دیده می‌شود، اما حاشیه برگ سبز می‌ماند.
لکه‌های بنفش روی دمبرگ‌ها، نکروز حاشیه‌ای و جدا شدن غلاف برگ از ساقه کاذب نیز مشاهده می‌شود.
کنترل: استفاده از سولفات منیزیم (25 گرم/گیاه) و سپس آبیاری توصیه می‌شود.

گوگرد (Sulphur)

علائم کمبود شامل ظاهر زرد یا سفید برگ‌های جوان، لکه‌های نکروتیک در حاشیه برگ، ضخیم شدن رگ‌ها، رشد متوقف و خوشه‌های کوچک یا خفه شده است.
کنترل: استفاده از کود مرکب (20:20:0:15) به میزان 20 گرم/گیاه و سپس آبیاری توصیه می‌شود.

منگنز (Manganese)

حاشیه سبز باریک در حاشیه برگ‌های دوم یا سوم جوان ظاهر می‌شود و به سمت رگبرگ میانی گسترش می‌یابد. با این حال، نواحی بین رگبرگ‌ها سبز می‌مانند و ظاهر دندانه‌دار به گیاه می‌دهند.
کنترل: اسپری سولفات منگنز (0.5%) روی برگ‌ها توصیه می‌شود.

روی (Zinc)
علائم بیشتر در خاک‌های آهکی یا خاک‌هایی با pH بالا ظاهر می‌شوند. برگ‌های جوان کوچک‌تر و به شکل نیزه‌ای می‌شوند. در برگ‌های در حال باز شدن، مقدار زیادی رنگ‌دانه آنتوسیانین در زیر آن ظاهر می‌شود. برگ‌های باز نشده دارای نوارهای کلروتیک و سبز متناوب هستند. میوه‌ها به رنگ سبز روشن، پیچ خورده، کوتاه و نازک هستند.
کنترل: اسپری سولفات روی (0.5٪) روی برگ‌ها توصیه می‌شود.

آهن (Iron)
برگ‌های جوان زرد یا سفید می‌شوند.
کنترل: اسپری سولفات آهن (0.5٪) همراه با اوره (1٪) روی برگ‌ها توصیه می‌شود.

مس (Copper)
هم برگ‌های جوان و هم قدیمی علائم کلروز و خمیدگی به سمت پایه را نشان می‌دهند که به گیاه ظاهری شبیه چتر می‌دهد.
کنترل: اسپری سولفات مس (0.5٪) روی برگ‌ها توصیه می‌شود.

بور (Boron)
علائم کمبود شامل کاهش سطح برگ، پیچ‌خوردگی برگ‌ها، تغییر شکل لامینا، ظاهر شدن نوارهای سفید عمود بر رگبرگ‌ها روی لامینای برگ‌های جوان، ضخیم شدن رگبرگ‌های ثانویه و مهار تشکیل ریشه و گل است.
کنترل: استفاده از نمک بوراکس (25 گرم/گیاه) در خاک اطراف منطقه ریشه گیاه توصیه می‌شود.

منبع: هیئت ملی باغبانی هند

https://nhb.gov.in/pdf/fruits/banana/ban007.pdf