هند با استفاده از فناوری کشت بافت، تولید موز را سه برابر کرد
طی دو دهه گذشته، هند شاهد افزایش سه برابری تولید موز بوده است که این موفقیت به استراتژی‌های کشاورزی دولت و پذیرش گسترده فناوری کشت بافت توسط کشاورزان نسبت داده می‌شود. بر اساس گزارش اداره کشاورزی ایالت، تولید موز از 545,000 تن متریک در سال 2004–05 به 1,968,000 تن متریک در سال 2022–23 افزایش یافته است، که نشان‌دهنده افزایشی معادل 261 درصد است.
یکی از مقامات اداره کشاورزی اظهار داشت: «مساحت زیر کشت موز نیز به طور چشمگیری گسترش یافته است، از 27,200 هکتار در سال 2004–05 به 42,900 هکتار در سال 2022–23، که افزایشی 58 درصدی را نشان می‌دهد.» بهره‌وری نیز از 20 تن متریک در هر هکتار به 45 تن متریک در هر هکتار بهبود یافته است، که معادل افزایش 125 درصدی است.
دولت ایالتی با ارائه یارانه 50 درصدی (حدود 300 دلار آمریکا در هر هکتار) در چارچوب طرح «فال ویکاس یوجانا» (Phal Vikas Yojana)، از استفاده از فناوری کشت بافت در کشاورزی موز حمایت می‌کند. در سال 2024–25، بیش از 3,600 کشاورز از این طرح بهره‌مند شدند.
مقامات کشاورزی این رشد را به استفاده گسترده از تکنیک‌های کشت بافت، به‌ویژه برای گونه‌های بدون بیماری و پرمحصول مانند G-9، مالبهگ و چینیا نسبت می‌دهند.
یکی از مقامات اظهار داشت: «این دستاورد نه تنها پیشرفت فناوری در کشاورزی را نشان می‌دهد، بلکه درآمد کشاورزان را افزایش داده و اقتصاد ایالت را تقویت می‌کند.»
کشت بافت شامل رشد گیاهان جدید از بافت‌ها یا سلول‌های کوچک در محیط‌های کنترل‌شده آزمایشگاهی با مواد مغذی غنی است. این مقام افزود: «این روش گیاهانی سالم‌تر و مقاوم به بیماری تولید می‌کند و در مقایسه با تکنیک‌های سنتی، خطر شکست محصول را کاهش می‌دهد.»
منبع خبر: Times of India
